ایجاد یک تشکل حرفه ای به منظور بالا بردن سطح آگاهی علمی و عملی جراحان تقریبا با شروع دوره نوین جراحی در ایران پیوسته مد نظر بوده و تشکیل مکتب عدل در سال 1339 به عنوان یک تشکل جراحی قبل از انقلاب به همین منظور بوده است. فعالیت های ثمربخش این تشکل که دارای نشریه نیز بوده به دلایل مختلف به رکود کشانده و با گذشت زمان عملا متوقف شد.

در مدتی کوتاه پس از انقلاب اسلامی، بروز جنگ تحمیلی و وجود تعداد بی شماری مجروح جنگی، جراحان کشور را با وظیفه ای دشوار و بی نهایت مهم رو به رو کرد. عدم آشنایی جراحان ما با درمان جراحات جنگی که به کلی با طبابت جراحی معمولی متفاوت است نیز بر مشکلات موجود افزود.

در شرایط فوق، وجود یک تشکل علمی برای کمک به افزایش دانش جراحان و آشنا کردن آنها به نحوه درمان مجروحین جنگی و همچنین پیشرفت های جراحی در سطح دنیا کاملا ضروری به نظر میرسید.

در 26 آذرماه سال 1364 به همت تعدادی از جراحان به عنوان هیأت موسس دعوتی به صورت عام از جراحان به عمل آمد و هفتاد و چهار نفر در آن شرکت کردند و اولین هیأت مدیره جامعه جراحان ایران بر طبق اساس نامه ای که به تصویب وزارت کشور رسید انتخاب شد و جامعه جراحان ایران متشکل از تمامی انجمن های رشته های مختلف جراحی قدم به عرصه وجود گذاشت.

به منظور پیشبرد و ترقی و تعالی حرفه جراحی در ایران و با حفظ موجودیت و اصالت انجمن های تخصصی جراحی در رشته های مختلف