در بررسی اولیه زنان نابارور، سونوگرافی برای بررسی وضعیت رحم و ضمایم آن انجام می گیرد. در این ارزیابی اندازه و موقعیت رحم، ضمایم آن و ضخامت لایه داخلی رحم مورد بررسی قرار گرفته و به تشخیص ضایعات شکمی و لگنی مانند کیست های تخمدان، هیدروسالپنکس، ضخیم شدن مخاط رحم، میوم های رحم، پولیپ، وجود تومور در رحم و … کمک می نماید.
علاوه بر این زمانی که فرد در سیکل تحریک تخمک گذاری قرار می گیرد، سونوگرافی واژینال به بررسی وضعیت رشد فولیکول ها و ضخامت اندومتر کمک کرده و در زمانبندی زمان تخمک گذاری، زمان IUI و زمان تخمک گیری جهت IVF کمک می کند.
همچنین پس از حاملگی، سونوگرافی برای بررسی رشد و سلامت جنین مورد استفاده قرار می گیرد.
سونوگرافی به دو روش مختلف انجام می شود:

• سونوگرافی شکمی یا ابدومینال:

در سونوگرافی شکمی، وضعیت اندام های داخل حفره شکم توسط یک پروب و از روی شکم مورد بررسی قرار می گیرد. در این نوع سونوگرافی لازم است مثانه پر باشد.

• سونوگرافی واژینال:

در سونوگرافی واژینال، یک پروب مخصوص در واژن بیمار قرار داده می شود و نیازی به پر بودن مثانه نیست. این سونوگرافی به دلیل دقت و حساسیت بالا در تشخیص و درمان ناباروری، بیشتر انجام می شود.